Hava kararıyor, ben gideyim anne.
Babam bilmiyor kaçıp kaçıp sana geldiğimi.
Duyarsa kızmaz ama çok üzülür biliyorum.
Kim bozuyor toprağını,
Çiçeklerini kim koparıyor.
İzin verme anne ne olur toprağına el sürdürme.
Eve gidince aklıma geliyor bide bunun için ağlıyorum anne.
Bak kavanoz yanımda, toprağından bir avuç daha alayım.
Biliyor musun anne her gelişimde aldığım topraklarını şu kavanozda biriktirdim.
Üzerine de resmini yapıştırıp başucuma koydum.
Her sabah onu öpüyor kokluyorum.
Kimseye söyleme ama anne.
Bazen de konuşuyorum onunla.
Ne yapayım seni çok özlüyorum anne.
BEDİRHAN GÖKÇE

Her dinlediğimde aynı hüzünlü duyguları yaşadığım ve annemle uyandığım her yeni güne şükür sebebim olan çok anlamlı bir şiirden küçük bir kesiti sizlerle de paylaşmak istedim. Belki elindekinin kıymetini bilmeyenler vardır, belki hep annesinin yanında kalacağını düşünerek bazı şeyleri erteleyenler vardır… Paylaştım işte, bu şiirde herkesin kendinde bulacağı bir şeyler vardır.
Hayat erteleyecek kadar uzun değil, bizim planlarımıza göre işleyen bir sistem hiç değil.
Geçen yıl anneler gününde evlatlarına sarılarak geçirenlerin bazıları bu yıl aynı duyguları maalesef yaşayamadı ve yaşatamadı.
Ara ara kendi çocuklarıma, öğrencilerime, kısacası çevremdekilerle annelik hakkında düşüncelerini sorarım, fikirlerini alırım. En son konuşmamda ise onlardan anne demek cümlesini tamamlamalarını istedim
ANNE DEMEK… Cevaplar genellikle benzerdi; Anne demek dünya demek, anne demek yarım kalan her şeyin tamamlanması demek, her şey demek, varlığın anlam bulması demek, anne demek candır…
Baktığımızda herkesin anneliğe bakış açısı hakettiği ölçüde ve anneler gönüllerin baştacı. Öyle de olmalıydı zaten zira Yüce yaradan cenneti annelerin ayakları altına yerleştirerek anneliğin paha biçilmez değerini bizlere anlatmıştır. Kadınlar, yeryüzünde cennetle eşleştirilmiş, annelik gibi yüce bir görevle taçlandırılırken kutsal mesleği icra etmekle onurlandırılmışlardır.
Annelik fizyolojik olarak bir canlının kendi bedeninden var olma serüveni, canlının büyümesi gelişmesi ve doğumuyla devam eden bir süreç. Minicik kan pıhtısının bedene yerleşmesiyle başlar bu büyük, zorlu mücadele. Fedakârlıkların arasına sabrı, şefkati, merhameti yerleştiren, sonsuz ve karşılıksız sevgiyle devam eden, başlangıcı belli olan ama sonu asla olmayan en anlamlı hikâye.
Uykusuz geceler, sürekli koşuşturmaca içinde geçen günler, karşınızda bir çift gülen gözün hatırına tamamı silinen yorgunluğunuz. En hasta haliyle bile evlatları için çırpınan, en yorgun zamanlarında bile evlatlarının isteklerine yetişen, en üzgün zamanlarında evlatları için gülmeyi başarabilen. En korktukları karşısında evlatlarını korumak için cesurca dikilen, en tehlikeli anlarda evlatları için canını ortaya koyan, yemeyip yediren, giymeyip giydiren… Anlatmakla ve yazmakla bitmeyecek kadar çok anlam barındıran yüce bir vasıf annelik.
Evlatları için, ailesi için bu kadar karşılıksız ve fedakârca yaşayan en kıymetlilerimiz, annelerimiz biliyoruz ki yaptığımız her şey evlatlarımızın iyiliği için, onların mutluluğu için. Ama tüm bu fedakârlıkları yaparken gözden kaçırılmaması gereken birkaç noktayı da yazmadan geçemeyeceğim;
Çocuklarımızın iyiliği için, onların yapması gerekenleri biz yapmayalım,
Çocuklarımızın yorulacağı düşüncesiyle onları aşırı hazırcılığa ve hep alan taraf olmaya alıştırmayalım,
Çocuklarımıza bazen hayır demek ve kurallar koymak ta onlara yapılacak en büyük iyiliklerden unutmayalım,
Çocuklarımızı doğru ve etkin bir şekilde dinleyelim, anlayalım, derdini paylaşalım ama asla onların yerine düşünmeyelim,
Çocuğumuzun her iyisini görelim, ama olumsuzlarını bazen görmeyelim,
Çocuklarımızı koşulsuzca sevelim ve sık sık bu sevgimizi söyleyelim ve bolca fiziksel temas kuralım.
Çocuklarımıza ve onların nezdinde tüm canlılara saygıyla, şefkat ve merhametle muamele edelim.
Neden mi?
Çünkü armut dibine düşer de ondan, çünkü annelik nesilden nesle devam eder de ondan, çünkü çocuklarımız bizden ne görür ve ne öğrenirse kendi çocuklarına da onu aktarır da ondan. Aslında yapacağımız olumlu ve doğru annelik modeliyle bizden sonraki nesilleri dahi yetiştireceğiz de ondan.
Küçük bir hatırlatma; insanlar annelerinden gördükleri davranışları kendi anneliklerinde uygular, değişim tabii ki söz konusu ama tamamen değil, o nedenle anne olmak dünü, bugünü, yarını sevmek ve büyütmektir.
Hayatın her anı annelerin hatırlanması gereken özel zamanlardır bence. Varlığına ve sevgisine her daim ihtiyaç duyduğumuz, her an sevgisiyle yüreğimizi ısıtan en kıymetlilerimizdir onlar. Annelik tacını bedenen veya ruhen giyebilmiş, bütün güzel yüreklilere selam olsun…
Annelerin gölgesinde, mutlu ve sağlıklı nesillere umutla yürüyebilmek dileğiyle…
Hadi sizlerde kendinizdeki anne anlamını keşfedin; ANNE DEMEK…