Yaprağı Güzel bana hep annemi ve çocukluğumu anımsatır…

Çalıştığım kurumun bir iç bahçesi var. Bu iç bahçede çeşitçeşit, rengarenk çiçek olduğu gibi incir dahil bir çok meyve ağacı da var. Pencerelerimizin önleri renk renk orkide ve farklı farklı çiçek türleri ile dolu. Geçenlerde danışma odalarından birinde, “Benim acil ilgiye ve sevgiye ihtiyacımvar, benimle ilgilen lütfen!” der gibi bakan, solmaya yüz tutmuş, iki küçük daldan oluşan bir Yaprağı Güzel ile karşılaştım. Bu çelimsiz çiçeği elime aldım ve bu çiçeğin nasıl gürül gürül bir YaprağıGüzel’e dönüşebileceğini canlandırdım gözümde.

İş çıkışı elimde Yaprağı Güzel ile birlikte ablama uğradım. Hem odasında hem balkonunda çiçek yetiştirmeyi seven, bundan da büyük keyif alan ablam elimde gördüğü çiçeğe hemen ilk teşhisini koydu ve YaprağıGüzel’e oracıkta hemen el attı. Bir iki hafta geçmeden bizim Yaprağı Güzel bir canlandı, bir canlandı… Tekrar filizlenmeye başlayan çiçeği ablamdan alıp eve getirdim. Ablamın verdiği küçük saksıdan çıkarıp büyük bir saksıya güzelce yerleştirdim. Sonra bol ışık ve güneş alan penceremin önüne koydum. Gözüm gibi bakıyorum. Şu an o çelimsiz, solmaya yüz tutmuş Yaprağı Güzel tam karşımda ve tam da gözümde canlandırdığım gibi; ele kucağa sığmaz, kocaman, gürül gürül bir çiçeğe dönüştü.

Yaprağı Güzel bana hep annemi ve çocukluğumu anımsatır. Yaprağı Güzel deyince; Mut’ta, iç duvarları toprakla sıvalı, tavanı tahta pardılı, iki göz bir aralıktan oluşan sıcacık taş evimizin penceresinden hiç eksik olmayan, fazla gelen suyu dışarı aksın diye çivi ile bir çok yerinden delinmiş bir on litrelik yağ tenekesinin içine dikilmiş, camdan dışarıya taşmak için coşan o gürül gürül çiçeklerimiz gelir gözümün önüne. Evimizde ve bahçemizde bulunan o narin güzel desenli çiçeklere, güllere, sebze ve meyvelere şefkatli elleriyle yaşam veren canım annemi ve o güzel çocukluğumu anımsarım…