FLAŞ HABER:
Ana Sayfa Gündem 13 Nisan 2021 648 Görüntüleme

BEN DE VARIM / HARUN TINAS (*)

“Unutmayın! Her zorlukta yeni bir umuda kapılar açılır…”

Gökbelen yaylasında Ayşe Erdeviren öğretmen bir kütüphane açtı. Orada ülkenin her bir köşesinden gönderilmiş kitaplar var. İçinde bir kitap vardı ki; Ayşe Erdeviren Öğretmen bana verdi.
“Mutlaka okuman lazım. Ama okuyunca da paylaş” dedi.
Onu bir çırpıda okudum. Anı, öykü, roman… Bir yaşamın ta kendisi. Okudukça irkildim. Dizimdeki ağrıları hissetmez oldum. Yürürken daha güçlü yürümeye başladım. Kır yolunda yürürken, hep Harun’u düşündüm. Onun şarjlı arabasının sesini duyar gibi oldum.
Doğum sırasında kırılan köprücük kemiği, onu yaşamı boyunca zorlukların içine itmiş. Ama o yılmadan yaşama sıkı sıkıya sarılmış. Bütün zorluklara rağmen; anası, babası, yakınları ve öğretmenleri ona hep destek olmuşlar. Ama ana… İşte o sözcüğün tam anlamı ile cennetlik bir kadın.
İlköğretim, lise… Bitirmesine az kala, tükeniş… Artık okuma, yazma dönemi başlamış. Yani kahramanımız, “BEN DE VARIM” demiş. Duygularını kağıda dökmüş. Doğada yaşam ona hayal vermiş, düş vermiş. “SESSİZ ÇIĞILIĞIM” ile şiirlerini paylaşmış.
Gün gün yaşamını bir anı gibi işlemiş. İçindeki sıkıntılar, acılar. Ama onlarla baş etmeyi öğrenmiş. O Akdeniz’de denizin mavisi ile gök mavisini birleştirmiş.
“Hayat bana hiçbir iyi şeyler yaşatmamıştı. Her daim fırtınalar kırdı dallarımı. Ben hayattan açık renkler isterken, hayat bana her daim koyu renkler verdi. Ben her zamanların seferisi kaldım. Kışları hiç sevmezdim. Hep zemheri kışları yaşadım. Özlem duyar oldum ben çocukluk çağlarıma. Özlem tanem olsa da çocukluğum, biliyorum. Gelmez bir daha gelmez. O yüzden Fatihalar okur oldum çocukluğumun ardından. Benim hayallerim vardı; gerçek olmayınca, gerçek olmayınca içimde hep uhde olarak kaldı. Her şeye rağmen bu günlere de şükür. Bir zamanlar çok küsmüştüm hayata. Utanıyorum eğri bedenimden. Hep neden ben? diye sorgulardım. Hep içime ağlardım. Kimse anlamazdı beni. Hatta ailem bile. Ama her şeye rağmen en büyük yardımcım ailem oldu. Özellikle eli öpülesi annem. Şimdi herkes anlıyor beni, çünkü yazdım her bir derdimi. Başardım bir var olma mücadelesi sonunda, “BEN VARIM” demeyi.
“UNUTMAYIN! HER ZORLUKTA YENİ BİR UMUDA KAPILAR AÇILIR…”
İki şey var, onun yaşamını olumlu etkilemiş; Vedat Apaydın’ın babasının tekerlekli sandalyesi ve sendikanın verdiği şarjlı araba, o çocukluğunda bindiği bisiklet. Onun anıları üstüne ona can katmış.
Bir şeyler yapmalı. Toplum içinde yer alan DMD kas hastaları, Lösemili çocuklar. Onlara küçük bir dokunuş, yaşamlarına renk katacak.
“İşte Harun kendi yaşadıklarını, başka çocuklar yaşamasın” diyor.
Harun TINAS zorlukları yeneceksin. Yazmaya devam et. İçindeki soluk çıktıkça güzel günler gelecek. Denizin mavisi, göğün mavisi ile birleşecek. Dağların yeşili, suların coşkusu ilham verecek. Yüreklerine sağlık. Boz Atlı Hızır her zaman yardımcın olsun.
(*) BEN DE VARIM / HARUN TINAS
KIRMIZI LEYLEK YAYINLARI / İSTANBUL.

Tema Tasarım | Osgaka.com