Cumhuriyet kazanımları ile gericiliğin savaşı devam ediyor. 300 geriden giden uygarlık. Dünya uygarlığını köy enstitüleri ile başlayan aydınlanma hareketi 40 yıldır geriye götürme çalışmaları ile batmaya gidiyor.
Ama bir ışık gördüm. Taşucu Anadolu Lisesi, oturduğum Toki konutlarına 100 metre. Postama düşen bir davet ile okulda iki gün siren bilim fuarına gittim. İşte umutlarım tam yok olmaya başlamışken, orada gördüklerim beni sevindirdi.
Öğrencilerin bilim çalışmaları bana ümit verdi. Bu eğitim okullarının hala bilimi yakalama konusunda çalışmalarını gördüm.
Ülkede kadına şiddete karşı buldukları şarkı, ona yaptıkları klip, onun saçtığı duygular. Üç kuşak Atatürk Evi ziyareti, ona bakış açıları. Orada Atatürk’ün Sadık Taşucu’na hediye ettiği tabancayı fark etmeseler de; onun Silifke’ye gelişlerini yaşamaları, onun ışığını yakalamaları.
Eğlenerek öğrenme. Her denek iki cümle ile projeye katılıyor. Sonra bir öykü çıkıyor. Kendi yaratılarından bir yapıtı görmeleri, işte onlara öğrenme metodunu veriyor.
Bir çam kozalağında matematik sayılarını yakalıyorlar. Orada katsayılar var. Katsayılar ile milyon sayıları yakalıyorlar. İlle de matematik. Yaşam içinde bilimin onun ile anlam bulması.
Hemen dibimizde yer alan nükleer santralin çalışması halinde çevreye vereceği zararları düşünürken, bacadan çıkacak gazların çevre tarımına olumlu katkılarını incelemişler. Böcekler gaz ile kayboluyor. Yıllar önce Seka kağıt fabrikası gazlarından, meltem rüzgarları ile yaladığı bölgelerde Antep fıstığı zararlılarını yok ettiğini tarımcı dostlar söylemişti. Şimdi bunu duyunca biraz rahatladım.
Kültürümüzde yer alan Karagöz-Hacivat sanatı burada önemli yer tutmuş. Dikkati çekmeye devam ediyor.
Televizyonlarda yer alan şiddet programlarının gençler üzerinde olumsuz etkileri. Örnekler ile sergilenmiş.
Doğa içinde yer alan sümüklü salyangozların hava alanlarında olumlu etkileri, onların buzlanmaya katkıları.
Yörede Kore savaşlarına katılan yöre insanları ile bağ kurulmuş. Son yaşayan kahramanların yaşamını tanımışlar.
Lise yıllarında gördüğüm ebru boyama çalışmasını burada da gördüm. Suda renkleri yakalamak. Onu kağıda dökmek. Evimde sakladığım meşe kütüğünde yer alan Nuh Tufanı’nı anımsadım. Öğretmenleri Hasan Uzun öğrenciler ile birlikte heyecanla sanat eserleri yaratıyorlardı.
Silifkeliyi tanımak. Gittiğin bir yerde onun şivesi, onun kültürü. Taşeli kültürü. Torosların yaşayan Türkçesi. Moldavya’da, Yunannistan’da bile hala yıllar öncesi konuşulan Türkçe yapısı…
“Oraya vardım hoynu.”
Yörede yer alan Taşeli Yörük kültürü, derleme çalışması ile bir kitapçık olarak karşımıza çıkmış. Türkü derlemeleri ile geçmişten günümüze köprü kurmak.
Bilim fuarında gördüğüm gençler, hepsinde umut var, heyecan var. İşte bu bana umut verdi. Aydınlık geleceği yakalamak, köy enstitüleri ruhu ile deney ile araştırma ile çağı yakalamak. Bilim adamı yetiştirmek. Ümmeti, insana dönüştürmek. İşte bu çok önemli.
Anadolu liselerine önem vermek. Onu geliştirmek. Liseler yok edilse de burada hala ışık yanıyor.
Dedim ya… Hala eğitimde umut var. Hasan Ali Yücel, Tonguç Baba ruhu dolaşıyor. Öğretmenleri, öğrencileri kutluyorum.
Baharda değişeceğine inanmaya başladığımız iktidarlardan beklentimiz var. Eğitimde devrim gerek, alt yapısı Anadolu liselerinde hala var. Onların önlerini açmak yeter.
Sahi Göbekli Tepe’deki uygarlıkları bir öğrenseler, bilim çalışmalarına bir katsalar, neler neler olacak. Hayal ile bilim el ele. Tarih 1071 ile mi başlamış, yoksa 12 bin yıllık tarih ne diyor?