Dakikaların saatler olduğu ameliyathane kapılarının ardında büyük bir endişe ile beklerken içerde ne olup bittiği, daha ne kadar bekleyeceğiniz, içerideki anneniz, babanız, kardeşiniz, arkadaş veya dostunuzun sağlık durumunun nasıl olduğu veya sizi nelerin beklediği gibi onlarca soru ve belirsizlik! Ameliyat kaç saat sürecek, dikiş kaç tane olacak, hasta ne zaman uyanacak, ne zaman ayağa kalkacak gibi sorular aslında yapılan işin belki de en basit soruları…
Ya o kapının diğer tarafında kimler, neler yaşıyor, hangi duygularla işlerini yapıyorlar veya yaşadıkları sorunların üstesinden nasıl geliyorlar? Sizlere yapılacak bilgilendirme sonucunda alacakları tepkilerin, sorulan soruların, yaşanabilecek durumların gerginliğini sizlere hissettirmeden nasıl da soğukkanlı olduklarını düşünüyorsunuz kim bilir. Oysa o kapının ardında; hasta anne babasını, emzirdiği bebeğini, okuldaki çocuğunu, kavuşmayı beklediği askerdeki ya da tayini çıkmayan eşini bile kapının dışında bırakarak görevini yapan kocaman yürekli bir sağlık ekibi var. Bazen aybaşını nasıl getiririm, kirayı nasıl öderim, çocuğun kitaplarını nasıl alırım, akşam tencerede ne kaynatırım gibi sorularda onların soruları!
Hasta kapıdan içeri girdikten sonra onlar; kendi insani ve hayata dair sorularını rafa kaldırıp sadece hastaya ilişkin soruları, cevapları ve yapılacak işlem prosedürlerini düşünürler. Doktor, hemşire, anestezist, temizlik personeli, röntgen teknisyeni, laboratuar teknisyeni, pre op (ameliyat öncesi) hemşiresi, post op (ameliyat sonrası) hemşiresi ve daha birçok görevli sağlık ekibi üyesi belli bir disiplin ve koordinasyon içindedir. Kimse bir diğerine görevini hatırlatmaz. Tam da zamanında, gerektiği gibi ve önünde bir insanın anne baba veya evladı olduğu hassasiyetinin bilinciyle, kısacası insan olmanın gerektirdiği değerlerle görevlerini yaparlar. Üstelik görevleri öyle iç içe geçmiştir ki, birisi ameliyat sahasını uygun şekilde hazırlamadan diğeri düğüm atamaz. Anestezist hastayı yeterli derinlikte uyutmadan doktor ameliyat yapamaz…
Onları denetleyen, yanlış ya da doğru yaptın diyen kimse yoktur. Masayı ameliyata hazırlayan hemşire, steril ortam bozulduğunda, “aman kimse görmedi kendime tekrar iş çıkarmayayım” demez. Bozulanı atar yenilerini açar. İşlem için gerekli malzeme yok diye acil bir ameliyat yarım kalmaz. Sağlık ekibi için bir çözüm yolu her zaman olmalıdır. Çünkü hasta için belki de az sonra diye bir zaman olamayabilir. Sadece o an vardır. Ben bilmiyorum başkası yapsın, benim işim var başkası gelsin, şimdi beklesin, ben çok iş yaptım biraz da başkası yapsın, misafirim var gelemem vb. mazeretler olamaz.
Meslek hayatımın yaklaşık yirmi yılını ameliyathanelerde geçirdim. Bu süre zarfında 7/24 acil çağrıya hazır vaziyette çalıştım. Benim çocuklarım ameliyathanelerde büyüdüler. Kızım henüz yirmi günlükken hastane ameliyathanesi ile tanıştı. Evde 1,5 yaşındaki kızımı gece yarısı, davet ettiğim misafirlerimi, davet edildiğim misafirlikte dostlarımı bırakıp gitmem gereken birçok durum yaşadım. Çok günler ocakta pişen yemeğimin altını kapatıp hastaneye koştum.
Ancak hiçbirinde mazeretim var gelemem gibi lükslerim olamazdı. Hatta ihtiyaç duyulduğunda hiç çağrı bile beklemeden hastaneye koştuğumuz gönüllü görev yaptığımız çok zamanlar olmuştur.
Sağlık personeli olmak; dürüstlük, disiplin, empati, algı, mahremiyet, saygı, samimiyet, çeviklik, hassasiyet vb birçok değere sahip bir insan olmayı gerektiriyor.
Sağlık hizmeti bir ekip işidir ve multidisipliner bir yaklaşımla hizmet sunumunu gerektirir. Peki insana, doğaya, topluma sunulan tüm hizmetler önemsiz mi ki; diğer hizmet sektörleri, sağlık hizmet personellerinin görevlerini yürütürken gösterdikleri hassasiyetleri göstermiyorlar.
İyi bir ekip; birey olarak kendini geliştirmiş bireysel kalitesi yüksek, ortak değerleri olan, birbirine güveni tam, sorunları çözme becerileri gelişmiş üyelerden; adil ve tarafsız, ortak değerler sistemine uygun yönetim anlayışı geliştirmiş yöneticilerden oluşur.
Ekip olarak yürütülen tüm hizmetlerde, halkanın birinin kopması hizmet bütünlüğünün bozulmasına neden olacaktır. Ekibin içinden bir kişinin görevini yapmaması veya zamanında yapmaması demek hizmetin sunulamaması veya eksik sunulması demektir ki, bu da hizmet verdiğimiz toplumda memnuniyetsizliğe ve bazı kişilerin yaşamsal hizmetlerinin karşılanamaması sonucunu doğurur.
Hizmet ihtiyaçtan doğar. Dolayısıyla eksik yapılan veya görülmeyen her hizmet karşılanmamış ihtiyaç demektir. Hizmet insan eliyle teknolojinin sunduğu imkanlardan yararlanarak ihtiyaçların karşılanması faaliyetleridir. Hizmetin ifası ertelenemez. Görülen hizmetlerin değerlendirmesini ise hizmet alanlar yapacaktır. Hizmet alan toplum ya da kişi sizi tekrar tercih ediyor ise, başkasına öneriyor ise memnuniyeti yüksektir. Ancak sizden daha kaliteli hizmet veren başka bir grup, kuruluş veya kişiler sektöre girmişse onu tercih edebileceğini unutmamak gerekir. Her tür hizmeti sunan grup ya da kuruluşlar, kendilerini çağın getirdiği yenilikler ve değişen ihtiyaçların çeşitliliğine göre yenilemez, ekibini değişimin gerektirdiği gibi eğitmez, ihtiyaçlarını karşılamaz ise hizmet alanlar tarafından tercih edilmeyeceği için kısa sürede yok olacaktır. Yapılacak tüm değişim ve gelişmelerde kantarın İNSANLIK VE DOĞA tarafının ağır bastığı bir gelecek dileğimle…