Ekmek ki tarlamızın, tarımımızın, ekonomimizin, beslenmemizin, varlığımızın, yokluğumuzun simgesi…
Ekmek ki kültürümüz, kutsalımız; ne zaman yerde bir ekmek kırıntısı görsek hemen alır çiğnenmeyecek bir yere koruz…
Ve ekmek ki üzerinde binlerce emek var, öküzümüzün, eşeğimizin, atımızın bile…
Ve öyle açızdır ki kuru ekmekle doyarız…
Ve ekmeksiz öyle bir aç kalırız ki pilavı bile ekmekle yeriz…
Ve komşumuz ekmek yapıyorsa öyle bir ekmek kokusu gelir ki…
+++
Ama ne yazık ki ekmeğimiz kirli ellerde. Bu kirli eller fırın işçilerinin elleri değil…
Çiftçimiz buğday üretemiyorsa ekmeğimizde bir kirli el vardır…
O güzelim buğday tohumlarımız yok edilmişse ekmeğimizde bir kirli el vardır…
Ekmeğimizin tadı ve kokusu kalmamışsa ekmeğimizde bir kirli el vardır…
+++
Bir “bilim insanı”…
Ah ne güzel anlatıyorsun ana baba buğday tohumlarımızın dış yurtlara kaçırıldığını, ekmeğimizin tadının böylece bozulduğunu, bu “hırsız” yurtlardan bu tohumların getirilmesi için yaman bir emek harcadığını ve bu tohumların geriye getirildiğini…
Ah “bilim insanım ah”!..
Bu kadar emeğin azıcığıyla köyleri bir gezseydin, ekilemeyen bu eşsiz buğdayı hala köylerde bulabilirdin…
Ve öyle bir anlatıyorsun ki “bilim insanım”, bu tohumu getirmekle, ekmeğimizin artık kirli ellerden kurtulduğunu…
Ah “bilim insanım” ah!…
Ekmekten yana mısın?..
Yoksa kimden yanasın?..
+++
Ekmek elden su gölden…
Ekmek aslanın ağzında…
Ekmeği ekmekçiye ver, bir üste de ekmek ver…
Ekmek kavgası…
Ekmek öpmek…
Ekmeğine yağ sürmek…

Ah “bilim insanım ah”!..