‘Çocuk kokusu cennet kokusudur.’
İlk yazıma çocuklar üzerine bir hadis-i şerifle başlamak istedim. İslam dinimizin çocuklara, çocuk sevgisine ve çocuklarını iyi yetiştiren ana-babalara özel bir önem verdiğini biliyoruz. Kur’an-ı Kerim’de geçen bazı ayetler ve Peygamber efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v) çocuk sevgisi ve hadisi şerifleri de çocukların her zaman ve her koşulda ne kadar kıymetli olduklarını ispatlar niteliktedir.
Çocuklarımız her şeyimiz, göz nurumuz, ciğerparemiz; saçlarının teline zarar gelsin istemediğimiz, uğruna dünyaları adadığımız en kıymetli varlıklarımız. Hepimiz için de bu her zaman böyle olacaktır.
Bu kadar kıymet verdiğimiz çocuklarımızla acaba istediğimiz gibi vakit geçirip onların gönlünü hoş tutabiliyor muyuz? Onlarla oyun oynamayı ya da neden oynamamız gerektiğini biliyor muyuz peki? Eminim herkesin bir fikri ve yöntemi vardır bu konuda. Gelin isterseniz bir de eğitimci gözüyle bakalım olaya;
Çocukları eğitmenin ve anlamanın en iyi yolu aslında Peygamber efendimizin de buyurduğu gibi onlarla çocuklaşmaktan yani onlarla oynamaktan ve birlikte eğlenmekten geçiyor. ‘Hadi canım kocaman insanlarız; anne-babayız oturup da çocukla oyun mu oynanır?’ dediğinizi duyar gibiyim. Evet, oynanır hemde öyle bir oynanır ki bir bakmışsınız içinizdeki çocuk canlanıvermiş, gün yüzüne çıkmış olur. Çocuklarla oynarken aslında öyle bir iletişim bağı kurulur ki başka ne yaparsanız yapın bu kadar sağlam bir bağ kuramazsınız. Özellikle çocukların öz güven gelişimlerinin tamamlandığı ve güvenli bağlanmanın gerçekleştiği 0-2 yaş annenin özellikle çocuğuyla ten teması kurarak oynayacağı oyunlar ve yumuşak ses tonuyla kuracağı iletişim çok önemlidir.
Diğer taraftan 0-7 yaş çocukların bilişsel gelişimlerinin yani zekanın en hızlı geliştiği dönemdir. Hani demiş ya atalarımız, ağaç yaş iken eğilir; Kişi 7’sinde neyse 70’inde de odur, diye çok da doğru söylemişler. Özellikle bu yaş aralığında çocuklarımızı eğlendirerek ve oyun yoluyla ileri yaşlarında kullanabilecekleri birçok bilgi ve davranışı kazandırabiliriz. Çocuklarla oynayacağımız bir evcilik oyunuyla onun sosyal-duygusal gelişimini desteklerken oyunlarda anne ve baba rolü vererek onun gözünden kendimizi de gözlemleme fırsatı buluruz. Birlikte kek, kurabiye; pilav ve basit yemekleri yaparken kullandığımız ölçüler ve sayısal değerleri konuşurken(3 yumurta, 1 bardak şeker, bir tutam tuz, 1 kaşık salça vb.) çocuğumuzu matematikle tanıştırırız ve matematikle olumlu bir bağ kurmasına yardımcı oluruz. Parmak oyunları, top ve ip oyunlarıyla; resim ve boyama yaparak, oyun hamurumuzu ölçü kullanıp yaparak ve birlikte oynayarak motor gelişimini destekler ve el-göz koordinasyonunun gelişmesine yardımcı oluruz. Birlikte tencere ve tabaklarla bir orkestra kurup şarkılar söylerken çocuğumuzun dil gelişimini destekleriz. Örnekleri çoğaltalım desek ne kağıt ne zaman yeter anlatmaya…
Aslında çoğumuzun farkında olmadan yaptığımız rutin ev işlerini çocuğumuzla birlikte oyunlaştırarak yaptığımızda hem kendimizin hem de çocuğumuzun ne kadar eğlendiğini görebiliriz. Çocuklarımızla oynamak o kadar da zor değil. Gördüğünüz gibi evdeki her anımızı fırsata çevirebiliriz.
Konu çocuk olunca kalem durmak bilmiyor yazım bitmek istemiyor… Bitmeyecek de zaten köşemde dilim döndüğünce, aklım erdiğince çocukların gelişimi ve eğitimleri konusunda bilgi ve tecrübelerimi anlatmaya çalışacağım.