(Şiirleştirdiğim bir halk anlatısı)

Adamın birinin ölüm gelir aklına
Çağırır çocuklarını, toplar başına

Bakın çocuklarım der, bu size vasiyetimdir
Ben ölünce açacaksınız bu zarfları bir bir

Neyse, adamın günü saati gelir nihayet
Çocuklarınınsa usundadır hep o vasiyet

Önce birinci zarfı açarlar
Ne yazıyorsa onu yaparlar

Arkasından hızla ikinci zarf açılır
Beni çoraplarımla gömün yazılıdır

İmam tutturur olmaz
Çorapla kimse konmaz

Babamızın vasiyeti derler ama
Ne yapsınlar, razı olurlar imama

Derken gömerler adamı çorapsız
Çocuklarının yüzü cansız cansız

Sonunda üçüncü zarf açılır, gördünüz mü çocuklarım
Öbür dünyaya bir çift kirli çorap bile götüremedim

Bu yüzden çocuklarım beni anlayın
Paranızı biraz da kültür sanata harcayın.