Her memleketin çalısıyla çırpısıyla, ağacıyla bir bitki örtüsü vardır. Mut’un da böyle. Kimi çalılar ve kimi ağaçlar her yerde olsa da ille de oranındır. O çalılar, o ağaçlar bir kültürdür oranın halkı için.
İşte buradan yola çıkarak Mut Belediyesi Parklar ve Bahçeler Müdürlüğüne bir önerimiz var.
Biliyorsunuz ki Meydan Mahallesindeki Musa Eroğlu Sevgi Parkı Mut’un, hatta bu yörenin en büyük parkıdır. İçinde de onlarca çeşit, onlarca park bitkisi vardır.
Ne güzel!..
Diyoruz ki gelin bu güzelliğe yeni yeni güzellikler katalım. Ağaç dikilecek nice boş yer var daha, nasıl olsa…
Burası eskiden piynar alanıydı. Şimdi bir tek piynar yok. Piynara, bu topraklara ve bu halka haksızlıktır bu.
Yine Mut’a özgü onlarca ağaç var. Yeni kuşaklar bu ağaçları bilmiyor. Hatta yetişkinlerden bile bilmeyen var.
İşte bunlardan birkaçı:
Sandal: Bu dağların en özel ağaçlarından birisi. Gövdesi ve dalları kırmızı, yaz kış yemyeşil, bembeyaz çiçekli, sandal çileği dediğimiz meyvesiyle kuşları besleyen bir ağaç.
Tesbi/tespih ağacı: İnternetteki tespih ağacıyla bizim buralarda tesbi/tespih dediğimiz ağaç farklıdır bakın. Maki türü bir ağaç bizimki. Bembeyaz çiçekli, çiçekleri öylesine güzel kokulu, arılar için birebir, gilikleri fındık büyüklüğünde, eskilerin bu giliklerden tespih yaptıkları bir ağaç.
Çıtlık/melengiç/sakızlık: Adına kültür sanat dergisi çıkardığımız, yine özel bir ağaç. Halk tarafından kesilmeyen, tarla anlarında ve tarla ortalarında gölgelik olarak da kullanılan bir özel ağaç.
Meşe, dağlarımızın vazgeçilmezi, palamut…
Hem yeni kuşakların bu ağaçları tanıyıp bilmesi, hem bu topraklara ve bu ağaçlara sevgi ve saygı gereği, hem de bu kültürel ilişkinin unutturulmaması ve yaşatılması için bu ağaçların bu parka dikilmesi hiç de zor bir şey değildir. Dağlarda çoktur zaten. Hepsinden dörder beşer uygun biçimde sökülüp, getirilip dikilecek. Hepsi bu.
Öneriyoruz. Umarız ki duyulur sesimiz, duyulur alkışımız!..