Telefonun ucundaki ses, “… Şu tarihte orada olacağız, Pers Yolu’nu görelim istiyoruz, sizce de uygun mudur?” diyordu. Uygundur, dedim. Uygun olmadığımı bilsem de.
Arka ve ön bacak kaslarımda iyi kötü dayandığım bir sıkıntı vardı. Öncesi zamanlarda koşu tempolarımı ve süresini arttırarak devam etmiştim. Onun öncesinde iyi bir üşüme yaşamıştım. Koşu sıralarında da yaza biraz erken girmiş, yine biraz üşümemi göz ardı etmiştim. Dahası var ki kış aylarında genelde alınan iki üç kilo kadar bir “sıkma” fazlalığım oluşmuş, onu da atma istediğim için beslenmeyi de biraz kısmıştım. Bu durumu yaz başında İnce Gıda Zeytinyağı’na gelen bir kargo elemanı, kış kıyafetleri ile görünce beni, “Bukay abi nedir bu durum, iki ay önce geldiğimde tişört şort durumunda idin inanamamıştım, şimdi geldim, kış kıyafeti durumundasın, yine inanamıyorum.” diyerek ifade etmişti.
Günlük yirmi kilometreyi bulan koşular, üşüme ve eksik beslenme ile arka ve ön bacak kaslarımda deforme olmuş. Aile hekimim öyle dedi yani. Ağrı kesici ve jel kremler veriyorlar bu durumda. Olayın ilaçla tedavisi yokmuş iyi mi! Vücut kendi kendini tedavi edecekmiş. Olay protein esaslı beslenmeye bakıyor yani. Öyle beslenmeye öyle beslenirim, ilk Biyoloji / Yaşambilim derslerimi Talat Korkut öğretmenimden aldığım günden beri. Ne var ki bu süreç hızlı işlemiyor. Bir ara şu duyguya kapıldım. “Galiba sezonu kapattım.” Hani sezon başında sporcular daha baştan sakatlanır ve artık o sezon içinde geri dönmesi olası olmaz ya, öyle işte. Tabi iyileşemedim istediğim zamanda. Bu arada spor da yapamıyorum. Benim de bekleme durumum yok. Yakın bir tarihte Batı Kestel Kanyonu geçeceğiz ve bacak kaslarım hem kanyon içinde hem de o anlara hazırlanmam için bu ara yapmak istediğim koşularda çookkk lazım.
İlaçlar bitince Mut Devlet Hastanesi Ortopedi Bölümü’nün yolunu tuttum. Sanaldan randevu almak istedim önce. On beş günden önce yok. Öğrendim ki randevu eski usulde, geleneksel usulde, erken gelen randevu alır yöntemiyle de alınabiliyormuş. Bana uyar. Erkenciyim zaten. Mevsime göre koşmak için, imamlardan önce kalkarım çoğu zaman. Tanıdık ve bu durumu bilen birkaç imam tanıdığım var, takılırlar, “biz gelirken sen gidiyorsun, iyi imam olacak adammışsın.” diye. Durum bu olunca devlet hastanesinin ortopedi bölümünü ilk sıradan kapıyorum. Dahası sıra başı olarak, takip gelenleri sıraya koyup, arada dalma yapmak isteyenlere karşı şikâyet üzerine, bilen kişi olarak danışmanlık yapıyorum. Dahası dizlerinden sıraya giremeyen, komşusunun getirdiği bir teyzeye, komşusunun ricası ile kendisi geri döneceği için refakatçilik yaptığımda oldu.
Filmler daha randevu aşamasında çektiriliyor bu bölümde. İyi. Hekim geldiğinde hastalar tam hazır bekliyor oluyorlar. Hazır olarak girdim bende. Teşhis aynı. Aile hekimi ile yani. Yine bir ağrı kesici ve jel. Geçmezse tekrarlayacam tedaviyi. Yine geçmezse bir daha gelecem.
İyileşme oluyor. Ama yavaş. Jelleri sabah akşam, ağrı kesiciyi tam olarak yatacağımda kullanıyorum. İnanılmaz ama gece daha çok ağrı oluyor vücutta. İyileştiğimi biliyorum bu arada. İlk başta olduğum yerde dönemezken, ilerleyen zamanlarda döner olmuştum.
Bütün bunlara rağmen “şu günde” Mersin Büyükşehir Belediye Başkanlığı Kadın ve Aileden Sorumlu Daire Başkanlığı görevlisi ile buluşmak üzere hazırım. Giyindim ve evden ofise geçtim. Konu saatte gelen olmayınca aradım. Silifke civarında araçları sıkıntı yapmış ve sanayiye girmek durumunda kalmışlar.
Nihayet beklenen kişi, sürücüsü ile birlikte geldi ve çay içmeyi uzatmadık, İnce Gıda Zeytinyağı’nın fabrika ofisinde. Bu biraz geç gelinmiş gün içinde Pers Yolu’nun araçla geçilebilen bölümleri geçilecek, geçilemeyen bölümleri görülebilen yerlerden görülecek, bunları yapmak için yetmiş kilometre uzaktaki başlama noktası, Oğuz Ağıl Deresi Su Savakları / Karaman adresine ulaşılacak ve tabi Mersin’den gelen iki kişi Mersin’e geri dönecek.
Bacak ön ve arka kas sorunu nedenli dikkatli davranarak bindim araca. Şansıma hava kapalı ve bu benim için iyi değil. Sıcak iyi geliyor bu bendeki kas sorununa. Öte yandan, Karaman bin metre rakım, Pers Yolu ortalaması bin beş yüz metre rakım!
Pers Yolu başlangıç noktasına yirmi kilometre civarı kala yağmura yakalandık. Neyse ki çok yoğun değil. Bir süre sonra da kesildi. Hava serin. Hava serin olsa da kiraz, kayısı mevsiminde Pers Yolu.
Beklemeden daldık.

Devam edecek…