Bugün budamakla yola çıksak, hangi duraklarda soluklanır, nerelere varırız acaba?..
İnsan öğrendiklerinin ve yaptıklarının toplamıdır. İnsandan öğrendikleri kadar doğadan da; yine doğanın ürünleri olan hayvanlardan ve bitkilerden de, canlı kadar cansız her şeyden de bir şey öğrenir.
Hayvanlardan; kediden, köpekten, karıncadan, kaplumbağadan, arıdan, ayıdan neler öğrenmedik ki…
Geceden, gündüzden, soğuktan, sıcaktan, denizden, gökyüzünden, taştan, topraktan, ateşten neler öğrenmedik ki…
Derken budamayı öğrendik, budamaktan neler öğrenmedik ki…
İlk uçak kuşlardan esinlenilerek yapılmadı mı?
İşte bu yüzden ve de öğrenmenin yaşı olmadığından, çocukluğumuzla başlar öğrenmemiz, ölünceye kadar da sürer. Kimimiz farkında oluruz kimimiz olmayız; aslında hepimiz önlüklü ve yakalıklıyızdır, ölürken bile. Ve de birer öğretmenizdir. Çünkü yaşam öğrenmek kadar öğretmektir de. Yıllar önce bir kitapta okumuştum, ünlü yazar Tolstoy, seksen yaşında İbraniceyi öğrenmiş; Tevrat’ı daha iyi anlayabilmek için.
Bilginin sınırı yoktur çünkü. Ama kuru bir bilgi de İçi doldurulmamış bir sevgidir. Diyelim ki doğa sevginiz sonsuzdur, ama doğa bilinciniz yetersizse; doğa yağmalanıp talan edilirken sesiniz çıkmıyorsa, o büyük sevginiz pek bir işe yaramaz.
İsterseniz başlığa dönelim biz yine. Ama budamanın salt sözcük anlamını taşa taşa çıkalım mı yola?
Birisi ağaç buduyor…
Budamak doğum kontrolüdür, asla ve asla doğa ve doğallık karşıtlığı değildir…
Budamak azalarak çoğalmaktır…
Budamak niteliktir…
Budamak bilgidir, bilgiye saygıdır…
Budamak okuldur…
Budamak emektir, sevgidir…
Budamak bilinçtir, ustur…
Budamak sağlıklı gelecektir…
Budamak insanın üstünlüğüdür…
Budamak yok etmek değil, yaşatmaktır…
Budamak kültürdür…
Budamak kalın ve kabalıklardan arınmaktır…
Budamak sanattır…
Budamak artıdır…
Budamak hayvanlığımıza usumuzu ve emeğimizi katmaktır…
Budamak eşitliktir…
Budamak kesmek değildir…
Savaş budamak değil, budalalıktır, barbarlıktır, bilgesizliktir…