“Motorun sahibi Alaçamlı, motor dediğim mobiletin bir büyüğü…
Bu Alaçamlı benim evin arkasından ev aldı, otuz yıldır komşuyuz. Murat taksisi olan da bizim köylü…
Bizim köylü, “taksiyi satıp işi küçültecem” diyor. Bir gün benim dükkâna geldi, “Senin komşu Alaçamlıda bir motor varmış, onun pazarlığını edelim, beni onun evine götürür müsün?”
Dükkânı kilitleyiverdik gittik, kapıyı çaldık:
“Buyuruuunnn!”
“Abdurrahman emmi, dışarı çıksana bir.”
Çıktı geldi.
“Hoş geldiniz. Hayırdır şerdir?”
“Bu bizim arkadaş, Murat taksiyi satıp işi küçültecekmiş. Sende de bir motor varmış, onu satıp araba alıp, işi büyütecekmişsin. Anlaşın kendi aranızda. Ben aracıyım, elçiye zeval olmaz.”
“Tamam.”
“Ne isten motora?”
“800.”
“750 olmaz mı?”
Neyse pazarlık bitti, anlaşıldı. Motor teslim alınacak. Bizim köylü sordu:
“Yine de bunun bir huyu vardır, huyunu deyver bana. Hani bir eşek satın alırsın da, binerken durur mu, yürüyüverir mi, yine yük yüklerken aynı mı? Bilirsin sen, vardır bunun da bir huyu suyu.”
“Motoru durduracağında 3 kere varrııınn varrıınn ettirip öyle durduracaksın. Bunun yararı olur, motoru temizler. Böyle yapınca da şurdan benzin kaçırıyor, ama dökülmüyor, ihi bir çanak var burada, bunun içine akıyor yoyulmuyor, heğbede de şırınga var, haşşş çekeceksin, depoyu açıp cavvv boşaltacaksın. Huyunun birisi bu. Bir de ihi bak, oturakta ıycık yırtık var, işte heybe de üzerinde, heybeyi biraz çekivereceksin, yırtık kayboluyor. Başka da eyiden bir sıkıntısı yok.”
+++
“Yıl 1975. Meydan Arkasına, iki yıl önce aldığım arsaya, bir arkadaşımla derme çatma, iki göz bir aralık bir ev yapıyoruz. Kullandığımız araç gerecin hepsi komşulardan. O yıllarda Meydan arkasında daha 10-15 ev ancak var.
Evin damını topraklıyoruz. Direkler de bir inşaat yıkıntısından bulduğum, derme çatma direkler. Bir araçla iki kişi çıkageldi. Ellerinde bir kağıt, başladılar yazıp çizmeye.
-Ne yapıyorsunuz siz?
-İzinsiz inşaat yapmaktan tutanak tutuyoruz.
Etmeyin eylemeyin dediysek de, hiçbir söz dinlemediler. Hatta kullandığımız bütün araç gereçleri arabaya attılar.
-Yahu bunlar benim değil, komşuların.
-Burada bulduk hepsini.
Çekip gittiler.
Bir komşunun durumu da aynı. Sabahleyin sür, doğru belediyeye. Belediye başkanı da Yahya İnanıcı.
-Evlerininiz yıkılacak, izinsiz.
Epeyce dil döktük. Umutsuzca kapıdan çıkarken bizi geriye çağırdı. Zabıta görevlisini de çağırdı.
-Bunlar garip, yoksul, gidip yeni bir tutanak tutun!
Kurtuldu evimiz!”