Çoğu kişi için anne baba bağı kadar kardeş bağı da oldukça önem arz eder. Kardeşler, birbirlerine model olmakla kalmayıp; hayat boyu süren sosyal ve duygusal yönden destekleyici bir ilişki içerisinde olurlar. Kardeşlik ilişkisi; çocukların kendileri dışında birinin varlığını kabul etmelerine ve özellikle paylaşımcı bir kişi olma noktasında olumlu bir unsurdur. Kardeşler, hemen hemen bütün çocukların sosyal yaşamlarının ayrılmaz bir öğesidir. Birbirleri için oyun arkadaşı, destek sağlayıcı bir kaynak olup birbirlerine güven ve sevgi bağıyla bağlıdırlar. Kimi zamanda hayatlarının problem yaratıcı bir öğesi haline gelebilirler hatta kardeşler çoğu zaman birbirleriyle olan rekabet duygusu ve birbirlerine olan kıskançlıklarıyla bilinirler. Aslında bu durum normaldir. Eğer aşırı bir durum mevcutsa, anne babanın bilinçsiz tutumundan kaynaklanmaktadır. Genellikle yeni bir kardeşin doğumuyla birlikte, çocuk anne babasının sevgisini paylaşmak istemez. Kendini kardeşiyle kıyaslama içerisine girer. Eğer anne baba bu durumu bilinçli bir şekilde ele almaz ise çocuğun kardeşine kıskançlık beslemesi kaçınılmaz olur.

Peki ebeveynler bu durumda neler yapmalı?

*Eğer bir kardeş bekleniyorsa, çocuğa bu durum ifade edilmelidir. Aileye yeni üyenin geleceği, küçük bir bebeğin gereksinimleri olduğu için annenin onunla daha çok vakit geçirebileceği söylenmelidir.
*Doğduktan sonra, çocuğa kardeşiyle ilgili küçük görevler vererek o da sürece dahil edilmelidir. (kardeşin için bezi getirir misin? gibi)
*Anne-baba “kardeşin doğdu, ama sana olan sevgimizde azalma yok” mesajı sözel verildiği gibi çocuğa davranış olarak da gösterilmelidir.
*“Sessiz ol, kardeşin uyuyor” gibi çocuğun yaşantısını bebeğe göre ayarlamak, kıskançlığı arttıracağı için bu tarz cümlelerden kaçınılmalıdır.
*Çocuğa bebeğe zarar vermeyeceği kesin bir dille anlatılmalıdır. Çocuk, eğer kardeşine zarar verdiyse amacı gerçekten zarar vermek olmayabilir. Sinirli bir tepki verilmemelidir. Sırf sinirlendirmek için bu davranış tekrarlanabilir. 5 yaşına kadar çocuklar, canlıya zarar verip vermediklerini kavrayamayacakları için bebekle yalnız bırakılmamalıdır.
*Büyük çocuklarda ise kavga ettiklerinde hakem rolü oynanmamalıdır. Ebeveynler, haklı haksız belirleme tutumu sergilerlerse kardeşlerin arasında rekabetin artmasına yol açarlar. Fiziksel bir şiddet olmadığı sürece anne baba kavgaya dahil olmamalıdır.
Küçükken ben de fazlasıyla kardeşimi kıskanan birisi olarak bu durumun geçici olduğunu söyleyebilirim. Büyünce vazgeçilmez bir destekçi konumuna geliyorlar 🙂